120.Korporacyjne „tak” dla deregulacji zawodu urbanisty?

W dyskusji pod artykułem „Deregulacyjna żółta kartka”, wyraziłem głębokie przekonanie, że deregulacja zawodu urbanisty ostatecznie nie zostanie zrealizowana.

Mając na uwadze zawartość merytoryczną (a raczej to czego brak a być powinno) upublicznionego właśnie rządowego projektu „deregulacji zawodu urbanisty” trudno zresztą o jakikolwiek inny wniosek.

Tak mi się przynajmniej kilka dni temu wydawało.

Wyszedłem z paralelnego założenia, że nie można przecież „zderegulować” zawodu lekarza, mówiąc: od jutra leczyć będą mogli wszyscy, nie tylko lekarze.

To przecież ewidentnie niemożliwe, niezależnie od tego jak wiele „miejsc pracy” taka „deregulacja” by stworzyła.

Co więcej, byłem równie głęboko przekonany (jeszcze kilka dni temu), że absurdalność takiego sposobu deregulacji to dla wszystkich „oczywista oczywistość” – aksjomat, prawdziwości którego się nie dowodzi.

Byłem w błędzie - oto wczoraj na jednym z portali korporacyjnych pojawiło się oficjalne stanowisko tego środowiska wobec rządowego projektu deregulacji zawodu urbanisty.

Stanowisko to jest obszernym, wielowątkowym uzasadnieniem istnienia zawodu urbanisty i jego funkcjonowania w obecnym kształcie.

Jestem pełen podziwu dla autorów tego uzasadnienia – zawiera ono absolutnie kompletny model funkcjonowania zawodu urbanisty.

Jest tylko jedno małe „ale” – sądząc po „realu” opisany model ma charakter wyłącznie teoretyczny.

A to,volens nolens,  raczej punkt dla koncepcji rządowej.

Niestety.