409. Przeprosiny

Od kilkunastu lat, przy okazji kolejnych ministerialnych „podejść” do reformowania systemu planistycznego wytykam kolejnym „reformatorom” dyskwalifikujący te zamiary, brak niezbędnej dla takich działań, wyprzedzającej, kompleksowej diagnozy stanu istniejącego, którego głównym zadaniem jest identyfikacja wszystkich dysfunkcji systemu poddawanego reformie.

A wszystko po to, aby przede wszystkim naprawić to, co jest zepsute a przy okazji, co równie ważne, nie zepsuć tego, co zepsute nie jest i może dalej funkcjonować bez uszczerbku dla całego systemu.

W swej zapalczywości postawiłem taki zarzut również wobec obecnych „reformatorów” zarzucając im, że podjęli reformę systemu bez wymaganej wyprzedzającej diagnozy.

I za te nieuzasadnione, jak się dzisiaj okazało, zarzuty pod adresem „Pana Ministra odpowiedzialnego za reformę” i jego współpracowników chciałbym niniejszym Zainteresowanych przeprosić.

Cóż się bowiem okazuje? Otóż taka diagnoza w rzeczywistości powstała i to na jej podstawie wyznaczono generalne kierunki niezbędnych zmian w systemie.

Informacja taka została podana do publicznej wiadomości przez Pana Ministra w wywiadzie udzielonym portalowi Prawo.pl - oto ten kluczowy fragment:

„(...) Jednym z większych problemów, któremu postanowiliśmy zaradzić,  jest brak miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Pomimo obowiązującej już od niemal 20 lat ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nadal ich brakuje. Przygotowywanych w naszym resorcie zmian nie nazwałbym jednak wywracaniem obowiązujących przepisów do góry nogami. Przez 17 lat byłem też samorządowcem. Mam świadomość z jakimi problemami muszą radzić sobie gminy i które trudności wynikają z obowiązującej ustawy. Mam dzięki temu pełną wiedzę, wyniesioną również z praktyki, co warto i należy zmienić. (...)”

Jeszcze raz przepraszam.