349.Sukcesy sierotą?

W notce Patron likwidacji planowania przestrzennego? przedstawiłem swoje typy do „nagrody imienia Jerzego Regulskiego za wybitne osiągnięcia w kreowaniu ładu przestrzennego zgodnie z zasadami zrównoważonego rozwoju”:

(...) idea, realizacja dzieła, wiedza i upowszechnianie, aktywność obywatelska (wszystko w latach 2010-2015) -  z niecierpliwością czekam na ogłoszenie listy laureatów i ich osiągnięć, godnych tak prestiżowego wyróżnienia. 

Moja niecierpliwość pomieszana z ciekawością, manifestowana w niniejszej notce, wynika ze świadomości (oczywiście subiektywnej), że we wskazanym okresie 2010-2015 dominującą ideą była idea likwidacji zawodu urbanisty, w kategorii realizacja  dzieła było skuteczne doprowadzenie do wyrugowania tego zawodu z przestrzeni publicznej, w dziedzinie wiedzy i upowszechniania niewątpliwie prymat wiedzie krzewienie przekonania, że zawód profesjonalnego urbanisty to kompletny przeżytek, a ponadto główna bariera dynamicznego i harmonijnego rozwoju kraju, wreszcie w kategorii aktywności obywatelskiej palmę pierwszeństwa dzierżą środowiska i organizacje, które swoją aktywnością wybitnie przyczyniły się do tego, że Polska jako jedyny kraj w Europie uznała zawód urbanisty jako całkowicie zbędny, szczególnie w dziele podnoszenia ładu przestrzennego zgodnie z zasadami zrównoważonego rozwoju.

Myślę, że personalia wskazanych przeze mnie zwycięzców poszczególnych kategorii są powszechnie znane i nie ma potrzeby ich wymieniania w tej notce.

Kiedy wydawało się pewnym, że nowa inicjatywa zakończy się wkrótce spektakularnym sukcesem, zupełnie niespodziewanie organizatorzy konkursu przesunęli termin zgłaszania kandydatur w poszczególnych kategoriach o dwa tygodnie.

Sukces ma wielu ojców, tylko klęska jest sierotą – zabrakło „sukcesów” czy kandydatów na ich „ojców”?

Trochę to zastanawiające - według moich typów ani z jednym ani z drugim nie powinno być jakichkolwiek problemów.