387.Vademecum dla reformatorów

Zasada Nr 1

Reforma systemu planowania przestrzennego, która tego systemu nie naprawia, nie powinna być wdrażana – jedynym jej skutkiem będzie spotęgowanie dotychczasowego chaosu prawno-przestrzennego.

Zasada Nr 2

Naprawa systemu, bez rozpoznania rzeczywistych elementów dysfunkcyjnych, które powinny być naprawione, nie może być wdrażana – jedynym jej skutkiem będzie spotęgowanie dotychczasowego chaosu prawno-przestrzennego.

Zasada Nr 3

Identyfikacja rzeczywistych elementów dysfunkcyjnych systemu, która nie będzie oparta na kompleksowej diagnozie dotychczasowego funkcjonowania systemu nie powinna być prowadzona – jedynym skutkiem zmiany systemu opartej na takiej identyfikacji będzie spotęgowanie dotychczasowego chaosu prawno- przestrzennego.

Zasada Nr 4

Kompleksowa diagnoza dotychczasowego funkcjonowania systemu powinna obejmować wszystkie węzłowe elementy tego systemu: samorządy gminne, administrację uzgadniająco-opiniującą, organy nadzoru prawnego (wojewodów), sądy administracyjne, urbanistów - jedynym skutkiem zmiany systemu, opartej na diagnozie pomijającej funkcjonowanie któregokolwiek z wyżej wymienionych elementów węzłowych, będzie spotęgowanie dotychczasowego chaosu prawno-przestrzennego.

Zasada Nr 5

Elementarnym wymogiem rzetelnej diagnozy dotychczasowego funkcjonowania samorządów gminnych, administracji uzgadniająco-opiniującej, organów nadzoru prawnego (wojewodów), sądów administracyjnych oraz urbanistów jest ekspercka znajomość problematyki planistycznej w obszarach pozostających w gestii wyżej wymienionych podmiotów – diagnoza opracowana bez spełnienia tego elementarnego wymogu, nie powinna być podstawą działań naprawczych systemu - jedynym skutkiem jej zastosowania będzie spotęgowanie dotychczasowego chaosu prawno-przestrzennego.

Zasada Nr 6

Niezbędnym elementem eksperckiej znajomości problematyki planistycznej pozostającej w gestii: samorządów gminnych, administracji uzgadniająco-opiniującej, organów nadzoru prawnego (wojewodów), sądów administracyjnych oraz urbanistów powinna być wiedza i doświadczenie własne wynikające z praktycznego funkcjonowania w tych obszarach, bądź na ich styku - w skład zespołu eksperckiego uczestniczącego w działaniach naprawczych systemu planowania przestrzennego nie powinny wchodzić osoby, które nie spełniają powyższego wymogu.