224. (Nie)oczywiste (nie)oczywistości reform planistycznych

W poprzednim artykule Widmo ładu przestrzennego? analizując przyczyny niepowodzeń wszystkich dotychczasowych „planistycznych reform” stwierdziłem m.in.:

(…) Cóż to za problemy i skąd taka do nich niechęć kolejnych reformatorów?
Myślę, że podstawowym wyróżnikiem problemów polskiej „rzeczywistości planistycznej” jest ich szeroko rozumiana niekompatybilność z „kadencyjnym zegarem” (parlamentarno-rządowym i samorządowym) – skala „planistycznych zaszłości” i wynikająca stąd rozległość koniecznych działań reformatorsko–naprawczych na każdym z wymienionych poziomów (parlamentarnym, rządowym, samorządowym) powodują, że problematyka planistyczna jako „ponadkadencyjna” jest „z automatu” marginalizowana. 

Ta systemowa niechęć do reformowania  to oczywiście tylko „jedna strona medalu”, choć ta ważniejsza – nazwijmy ją dla ułatwienia „awers(ja)”.
Myślę, że to „strona”, która specjalnie nikogo w Polsce nie dziwi – w polskich realiach taki sposób „naprawiania” różnych obszarów życia publicznego to przecież standard.
Popatrzmy zatem na „drugą stronę medalu”, jak się wydaje, ciekawszą, czyli na „konieczne działania reformatorsko – naprawcze na każdym z wymienionych poziomów (parlamentarnym, rządowym, samorządowym)”.
W tym miejscu posłużę się cytatem jednej z moich wcześniejszych, ciągle aktualnych wypowiedzi (z października 2010 r., w ramach dyskusji na blogu www.mieszkaniowy.blox.pl:

(…) uważam, że podstawowym warunkiem skutecznej "rewolucji" w obszarze prawa regulującego proces inwestycyjny są zmiany obejmujące WSZYSTKICH uczestników tego procesu: urbanistów, samorządy gminne, administrację rządową (administrację opiniująco-uzgadniającą, nadzór planistyczny), sądy administracyjne itp.

Dzisiaj do tej wypowiedzi dodałbym tylko jedno uzupełnienie: Bezwzględnie WSZYSCY „aktorzy” polskiej planistyki wymagają pilnej i głębokiej reformy! 

Pominięcie w ramach reformy któregokolwiek z wyżej wymienionych będzie równoznaczne z kontynuacją dotychczasowej totalnej zapaści całego planistyczno-budowlanego systemu. 

Czy kiedykolwiek doczekamy się takiej kompleksowej reformy?