14. Deontologia urbanistów?

Deontologia wg słownika

Gr. déon, -ontos ‘to, co jest potrzebne, obowiązek’ od deí ‘potrzeba, powinność’,  filozof. dział etyki traktujący o obowiązkach moralnych i o tym, co decyduje o moralnej wartości czynów; także zbiór norm moralnych, które obowiązują przedstawicieli danego zawodu.

Deontologia urbanistów wg (Izby) urbanistów

„Członkowie Izby Urbanistów, wykonując zawód zaufania publicznego, świadomi odpowiedzialności za tworzenie podstaw zrównoważonego rozwoju oraz racjonalnego zagospodarowania przestrzeni, uznają  (…)” - początek „Zasad etyki zawodowej urbanisty” jest niezwykle uroczysty i podniosły.

Niestety, czytelnika dalszej części „Zasad” czeka duże rozczarowanie:  ujęte w 7 rozdziałach i 31 punktach obowiązki tylko w zaledwie 3 punktach odnoszą się bezpośrednio do powinności urbanistów.

 Reszta postanowień jest na tyle „uniwersalna”, że po wpisaniu w miejsce słowa „urbanista” nazwy dowolnego zawodu może być wykorzystana jako Zasady etyki tej grupy zawodowej.

Wyartykułowane w „Zasadach” (Rozdział II, pkt 3,4,5) powinności stricte „urbanistyczne” to:

a)   obowiązek zachowywania równowagi pomiędzy interesem publicznym i prywatnym,

b)   obowiązek realizacji zasady zrównoważonego rozwoju,

c)   obowiązek propagowania ładu przestrzennego.

To wszystkie (wg Izby) obowiązki i normy moralne (?) obowiązujące urbanistę!

I szli krzycząc: Polska! Polska! – Wtem jednego razu

Chcąc krzyczeć zapomnieli na ustach wyrazu

Pewni jednak, że Pan Bóg do synów się przyzna

Szli dalej krzycząc: “Boże! Ojczyzna, ojczyzna!”

Wtem Bóg z Mojżeszowego pokazał się krzaka

Spojrzał na te krzyczące i zapytał: Jaka?

Po lekturze „Zasad etyki zawodowej urbanistów” trudno nie zapytać słowami Słowackiego: etyka urbanistów? Jaka?!