412. Ministerialna recepta na konsultacyjną myślozbrodnię

Wprawdzie rok 1984 mamy dawno za sobą, ale „Rok 1984” już niekoniecznie.

Oto bowiem „Rok 1984” na naszych oczach staje się twórczą inspiracją dla reformatorów skierowanych do przeprowadzenia bardzo ważnej reformy polskiego systemu planistycznego.

Na czym, w opisywanym przypadku, ta twórcza inspiracja polega?

Otóż, jak zdążyliśmy (zapewne wszyscy) zauważyć, każdorazowa publiczna prezentacja poszczególnych wersji projektowanego dokumentu, czy to „prekonsultowana”, czy „konsultowana”, kończy się dość ogólnikowym podsumowaniem zawierającym zapewnienie o ogólnie prawidłowym kierunku, w jakim projektowana reforma zmierza oraz o generalnym poparciu „zainteresowanych środowisk” dla tego sposobu reformowania.

Z ostatnich prasowych doniesień „w sprawie” wynika, że prawdopodobnie już pod koniec maja br. upubliczniona będzie (prawdopodobnie również w trybie „konsultacyjnym”) kolejna wersja projektu reformy systemu.

Wydaje się pewne, że również ta wersja utrzymywać będzie dotychczasowy ogólnie prawidłowy kierunek i uzyska aprobatę „zainteresowanych środowisk” dla zamierzonego sposobu reformowania.

Pomimo pewnego niedosytu powodowanego brakiem jakichkolwiek szczegółów dotyczących rezultatów poszczególnych „konsultacji” staram się zrozumieć ewentualne motywy takiego podejścia - „wchodzenie” w takie szczegóły miałoby charakter wybitnie spowalniający (a na to przecież już nie mamy czasu) i zupełnie nieuzasadniony, zważywszy na słuszny kierunek zamierzonych reform i generalny „konsensus” zainteresowanych środowisk.

A ponadto jest to w tej sytuacji niewątpliwie niezbędne dla zapobieżenia różnego rodzaju niekonstruktywnym zachowaniom, o których w tytule notki.

PS.

Sam w ramach ostatnich konsultacji zgłosiłem kilka zupełnie niekonstruktywnych a przez to zupełnie nieuzasanionych uwag, że wspomnę tylko o jednej:

w mojej ocenie nowa treść art. 36 nowelizowanej ustawy planistycznej narusza konstytucyjną ochronę własności zawartą w art. 21 Konstytucji RP.