192. Urbanistów portret zbiorowy w korporacyjnym wnętrzu

Przy dębowym stole siadłszy bokiem
Wedle rangi, zasług i uznania
Spoglądamy w przyszłość czystym okiem
Kogoś, kto nic nie ma do dodania.
(…)
Jacek Kaczmarski
„Portret zbiorowy w zabytkowym wnętrzu”
 

W ramach dyskusji pod artykułem (Nie) chcemy, (nie) rozumiemy, (nie) potrafimy? podzieliłem urbanistów na dwie grupy: na „starych”, którzy nie sprostali współczesnym wyzwaniom tego zawodu i na „młodych”- przygotowanych i gotowych do stawienia czoła takim wyzwaniom.

A zatem: kim jest współczesny polski uprawniony urbanista – „gwarant rzetelności, jakości i wysokiego poziomu merytorycznego aktów planistycznych, a zatem również gwarant poszanowania interesu publicznego”?

Spróbujmy dokonać „diagnozy stanu istniejącego” tego zawodu:

1. Ilu jest uprawnionych urbanistów w korporacji?

2. Jak jest struktura wiekowa członków IU?

3. Jaka jest struktura zawodowa (wykształcenie kierunkowe) urbanistów?

4. Ilu urbanistów IU ma uprawnienia ministerialne sprzed 1995 r.?

5. Ilu urbanistów IU ma uprawnienia ministerialne z okresu 1995 r. - utworzenie IU ?

6. Ilu urbanistów IU ma uprawnienia wyłącznie „izbowe”?

7. Ilu urbanistów w powyższych kategoriach uprawnień jest rekomendowanych do prac w komisjach u-a?

8. Ilu urbanistów w powyższych kategoriach uprawnień jest uprawnionych do prowadzenia przygotowania zawodowego adeptów?

9. Ilu urbanistów nie prowadzi działalności zawodowej?

Bez znajomości powyższych danych szukanie odpowiedzi na pytanie, jak podział na "młodych" i starych" przebiega w rzeczywistości, jest skazane na niepowodzenie.

Niestety, brak oficjalnych odpowiedzi na większość tych pytań. 

Czyżby dotyczyły danych "wrażliwych"?